Πολλές φορές οι γονείς φτάνουν στα όρια τους με τις συμπεριφορές που για αυτούς δεν είναι επιτρεπτές από τα παιδιά τους και σε στιγμές αδυναμίας και κούρασης καταφεύγουν στις φωνές και τις εντολές για να πετύχουν αυτό που θέλουν έχοντας μετά μια αίσθηση μετάνοιας για τον τρόπο που φέρθηκαν, υποσχόμενοι στον εαυτό τους ότι την επόμενη φορά δεν θα φωνάξουν και θα είναι ψύχραιμοι. Και η επόμενη φορά έρχεται και ο κύκλος συνεχίζεται. Όλοι το έχουμε ζήσει αυτό, είτε ως γονείς ή ως παιδιά ή και τα δύο· και οι πιθανότητες είναι ότι σαν άνθρωποι, με όλα όσα πρέπει να γίνουν μέσα στη μέρα και επιπροσθέτως με το συναισθηματικό βάρος της δουλειάς και των άλλων υποχρεώσεων πολλές φορές δεν θα μπορέσουμε να φερθούμε με την υπομονή που θέλουμε και δεν χρειάζεται να τιμωρούμε τον εαυτό μας για αυτό.
Όλο και περισσότεροι γονείς όμως βλέπουν ότι αφενός οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν δεν λειτουργούν και δεν πιάνουν όσο θα ήθελαν και αφετέρου παρατηρούν ότι τους κατατρώνε συναισθηματικά και φθείρουν την σχέση τους με τα παιδιά τους.
Τα καλά νέα είναι πως υπάρχουν τρόποι για να έχουμε χαρούμενα (πρωτίστως!) και συνεργάσιμα παιδιά αλλά και να επικοινωνούμε πιο εποικοδομητικά μεταξύ μας. Είναι σημαντικό όταν βλέπουμε το παιδί μας αναστατωμένο να έχουμε μία εσωτερική στάση και πρόθεση να φροντίσουμε και να συνδεθούμε με το παιδί και όχι απαραίτητα να του βρούμε τη λύση, χωρίς εν τέλη δηλαδή να καλλιεργούμε την αυτονομία του και να μειώνουμε το πως αισθάνεται. Ακούστε με αγάπη και προσοχή, χωρίς επίκριση τι μπορεί να νιώθει και να χρειάζεται το παιδί σας εκείνη τη στιγμή. Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού για να το βοηθήσετε αρχικά να καταλάβει τι νιώθει και να μην νιώθει μόνο σε αυτή την έντονη στιγμή (πχ καταλαβαίνω ότι λυπήθηκες που μάλωσες με τον φίλο σου).
Για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την επικοινωνία με τα παιδιά πρέπει να επιτρέψουμε και στον εαυτό μας να καταλάβει τι νιώθει όταν κάποια συμπεριφορά των παιδιών μας, μας ενοχλεί. Τι νιώθετε όταν το παιδί σας κάνει κάτι μη αποδεκτό; Ανησυχία, πανικό, απογοήτευση, αγανάκτηση; Με το να είμαστε παρόντες και να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματά μας μπορούμε να τα ελέγξουμε καλύτερα έτσι ώστε να μην έχουμε ξεσπάσματα και να αρχίσουμε τις φωνές. Έχει άλλωστε αποδειχθεί πως όταν αποκτούμε συνειδητότητα για τα συναισθήματά μας μπορούμε καλύτερα να απαντήσουμε αντί να αντιδράσουμε στα συναισθηματικά ξεσπάσματα των παιδιών μας. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αποκτούμε την ικανότητα να οδηγήσουμε και τα ίδια τα παιδιά σε μια υγιή συναισθηματική συνειδητότητα και επομένως καλλιεργείται μέσα τους μια κληρονομιά ανθεκτικότητας, αυτοεκτίμησης και αυτονομίας, στοιχειά τα οποία οι περισσότεροι γονείς θα ήθελαν τα παιδιά τους να έχουν όταν μεγαλώσουν.
Κάποια πρακτικά εργαλεία για να αναπτύξουμε αρχικά οι γονείς την κατανόηση των συναισθημάτων και τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες μπορεί να είναι: θεραπευτικές ομάδες ενηλίκων, η δημιουργία ισχυρών και υποστηρικτικών φιλιών, συμβουλευτική γονέων, μία καθορισμένη ώρα για συζήτηση με τον σύντροφό μας.
Όλοι μας φέρουμε συναισθηματικές πληγές και ο πόνος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Το να αποκτήσουμε αποτελεσματική επικοινωνία με τα παιδιά μας αποτελεί ένα ταξίδι που κάνει καλό σε όλα τα μέλη της οικογένειας και δεν πρέπει να παραμελούμε, παρόλο που είναι δύσκολο χρονικά, την ψυχική υγεία και ευημερία των γονιών. Είτε αυτό είναι μέσω της γυμναστικής είτε με το να κρατήσουμε ένα ημερολόγιο συναισθημάτων ή με το να κατεβάσουμε μια εφαρμογή για διαλογισμό, η ψυχική μας ευημερία είναι πολύ σημαντική! Αν δεν είναι οι γονείς καλά τα παιδιά το καταλαβαίνουν και δυσκολεύονται και τα ίδια.
Και όταν κάνουμε τα λάθη, πράγμα αναπόφευκτο, και ξεφύγουμε και θυμώσουμε, είναι σημαντικό να είμαστε συμπονετικοί και συγχωρητικοί με τον εαυτό μας και στη συνέχεια κοιτάμε να επανορθώσουμε την σχέση μας με το παιδί. Με αυτό τον τρόπο φέρνουμε την επικοινωνία και την σύνδεση ξανά μεταξύ γονέα-παιδιού και επιδεικνύουμε πως να επανορθώνουν τις σχέσεις τους και τα ίδια.
Καταλήγοντας για τους γονείς που δεν έχουν χρόνο μέσα στην καθημερινότητα τους να ακούσουν και να συναισθανθούν, αρκούν μόνο λίγα λεπτά αφιερωμένα αποκλειστικά στο παιδί για να του δείξετε ότι είστε εκεί, χωρίς αντιπερισπασμούς και χωρίς κινητό, αρκούν τα μικρά καθημερινά βηματάκια. Μιλήστε με αγάπη στο παιδί σας και δείξτε σε αυτό αλλά και εσάς κατανόηση, μαθαίνετε και εξελίσσεστε καθημερινά, δεν είναι εύκολος ο ρόλος του γονέα αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο!
Comments